"Heb je AU?"

Een boerenfair

Op een mooie zomerse dag liep ik rond op een prachtige fair bij een boerderij. Dat het leven in het westen van het land ook een boerenkant kende, ontdekte ik die dag. Om de boerderij heen stonden witte tenten met allerlei activiteiten voor jong en oud. Vele gezinnen liepen rond met hun kroost om ze het boerenleven in werkelijkheid te laten ervaren. Natuurlijk was er ook aan de inwendige mens gedacht en werd er rijkelijk witte en rode wijn geschonken met een blokje truffelkaas. De volwassen samenleving verbroederde ter plekke, terwijl het jonge kroost zich vermaakte met zelf touw draaien, happy steentjes schilderen en het kijken naar boerinnen die wol sponnen op heuse spinnenwielen. 

"Heb je au!"

Terwijl ik aandachtig luisterde naar de meneer in boerenkiel die uitlegde hoe je handmatig touw kunt draaien met een klos, viel mijn oog op een gezin met 3 jonge kinderen. Vader stond een beetje verveeld achter zijn vrouw en kinderen terwijl zijn duim steeds maar scrolde over het digitale schermpje. Het boerenleven ging letterlijk aan zijn neus voorbij terwijl zijn kinderen aanschouwelijk onderwijs kregen. Moeder probeerde de 3 jonge kinderen bij elkaar te houden door ze steeds maar vragen te stellen over wat ze de meneer in kiel zagen doen. Dat vooral de jongste wel klaar was met stilstaan en kijken naar een draaiend klosje was duidelijk. Ik schatte het ventje op zo'n 4 jaar met een overduidelijke behoefte aan beweging. Hij wiebelde en sprong alle kanten op tot hij op de grond viel. Verschrikt keek hij eerst zijn moeder aan, keek vervolgens naar zijn knie en begon te huilen. Oorverdovend en met grote halen huilde hij tranen met tuiten. Moeder keek naar zijn knie en zei: "Heb je au?"

Communiceren met je kind

De communicatie tussen moeder en kind ging verder. "Dat kwam omdat je spring, spring deed en dan is het boem!" Het kleine ventje begreep precies wat moeder zei maar zijn verdriet was even ontroostbaar. Ik hoorde het aan en zag hoe lief moeder probeerde de boel te sussen. Vader schudde alleen maar zijn hoofd terwijl hij zei: "Eigen schuld, had je maar rustig moeten blijven staan". 

Ik was blij te zien dat moeder het jochie liefdevol troostte. over zijn knie maakte ik me geen zorgen, dat kwam wel goed. Ik maakt me meer zorgen over zijn taalontwikkeling. Want als je 'au' hebt en niet meer 'spring spring' moet doen, dan leer je je kind een taal aan die gewoon niet klopt. Ik maak vaker mee dat ouders hun taalgebruik willen aanpassen aan de leeftijd van het kind. Maar je helpt een kind er niet mee. Juist door normale taal te gebruiken, help je je kind met het verrijken van zijn woordenschat. Het is echt van groot belang dat je op normaal niveau met je kind communiceert. Dus je kunt prima zeggen: "Heb je je pijn gedaan? Dat komt omdat je steeds ging springen". Een kind van 4 begrijpt prima wat je daarmee bedoelt. Dus gebruik de taal die je normaal ook gebruikt. 

Verkleinwoorden

Datzelfde geldt voor het gebruiken van verkleinwoorden. Hoe vaak hoor ik niet: "Zet je stoeltje daar maar neer". Voor een kind is zo'n stoeltje gewoon een stoel, dus gebruik dat woord dan ook maar gewoon. 

Woordenschat vergroten

Je vergroot de woordenschat van je kind dus vooral door je niet teveel aan te passen aan de leeftijd van het kind. Praat maar gewoon zoals je dat ook tegen oudere kinderen doet. Kinderen pikken veel meer op dan je denkt. En als ze een woord niet begrijpen dan vragen ze het wel. Je kunt dan alsnog uitleggen wat het woord betekent. Zo vult je kind zijn schatkist met woorden en daarmee ontwikkelt hij zijn taalgebruik. 

 

Moeder had ondertussen het ventje gekalmeerd en poffertjes gekocht. Glunderend keek hij naar zijn vader en zei: "ik heb geen au meer pappa". "Je hebt geen pijn meer? Dat is fijn jongen". Goed zo pappa, jouw bijdrage in de taalontwikkeling van je zoon is tenminste van onschatbare waarde! 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.