Ze tuurt tussen de struiken door naar ons als we koffie gaan zetten. Een bakje dat we welverdiend hebben nadat we met het zweet op onze rug de nieuwe tent hebben opgezet. Voldaan zitten we op onze kampeerstoeltjes en ruiken de verse koffie die door het filter druppelt. 

Ik zie haar voorzichtig een paar takken opzij duwen zodat ze ons nog beter kan bekijken. Ik glimlach even en steek een hand op. Snel schiet ze terug en kijkt beschaamd naar de grond. Op een camping mag je onbeschaamd gluren naar je buren maar ze voelt zich kennelijk toch een beetje betrapt. De koffie smaakt heerlijk in combinatie met de buitenlucht. Kamperen is genieten.

Een boerenfair

Hoe je kind meer zelfvertrouwen krijgt in 3 makkelijke stappen!

Eindtoets uitslag groep 8

Wist je dat Nederland één van de weinige landen is waarin Begrijpend Lezen een apart vak is op scholen? Begrijpend Lezen is eigenlijk niets meer of minder dan het verwerken van informatie. In veel andere landen wordt dit vooral geïntegreerd in de andere vakken, zoals wereld oriëntatie en studievaardigheden. Hoe dan ook, in Nederland wordt er zwaar getild aan het niveau van een kind op het vak Begrijpend Lezen. Vooral in de bovenbouw zijn de CITO scores vaak een belangrijk gegeven voor de doorverwijzing naar het Voortgezet Onderwijs.

Noor (14) kijkt me aan en met een onzeker lachje zegt ze: "Ik vind dat je overdrijft".
Ik stelde haar de vraag: "Wat doet het met je als ik zeg dat je hele goede stappen zet in waar we samen aan werken en dat ik erg trots op je ben". Ik blijf stil en geef haar de ruimte om verder te vertellen. Ze friemelt aan haar vingers en zegt nogmaals: "ja, ik kan er niks aan doen maar het klinkt gewoon overdreven als je dat tegen me zegt". "Wat vind je overdreven aan mijn compliment?" vraag ik. "Nou, ik vind dat het allemaal wel meevalt wat ik doe en hoe het gaat".

Ik schuif het grote vel papier met tientallen gekleurde uitspraken en doelen onder haar neus. "Kijk eens goed", zeg ik. "Waar stond jij op de schaal van 0-10 toen je 4 weken geleden bij me kwam?" Ze kijkt naar haar eigen beginpunt. "Ik gaf mijn doel toen een 3,5", zegt ze. Ze lijkt bijna beschamend te kijken als ze haar eigen cijfer uitspreekt. "Een 3,5 is oké hè, weet je nog? Het geeft alleen maar aan dat je zelf vindt dat je er graag beter in wilt worden". Ze knikt terwijl ze aandachtig naar het grote vel papier kijkt. Met haar ogen volgt ze de stappen die ze heeft gezet op de lijn. Elke stap is beschreven. Elke stap is een stapje dichterbij haar doel. En dat doel heeft ze behaald als ze zelf vindt dat het een 8 is. "Vorige week gaf je jezelf een 7", zeg ik. Met mijn vinger loop ik langs de lijn van 3,5 naar 7. Ik benoem daarbij alle stappen die ze heeft ingezet om vooruit te komen. Ze volgt mijn vinger en ik zie een lachje op haar gezicht. "Een 7 is al bijna een 8!" zeg ik trots. Als ik haar aankijk haalt ze haar schouders een beetje op en lacht verlegen. 

"Ga eens staan", zeg ik. Noor gaat tegenover me staan. "Voor je ligt een cirkel en als je in die cirkel stapt mag je een helpende gedachte uitspreken. Welke gedachte heeft jou geholpen de afgelopen tijd? "Noor denkt na en zegt dan: "Ik kan het!" Ik laat Noor in de cirkel stappen en de helpende gedachte 'ik kan het' hardop uitspreken. Eerst komt het er bescheiden en zachtjes uit. "Prima, we doen het nog een keer en dan mag het een stukje harder", zeg ik. Noor stapt opnieuw in de cirkel: "Ik kan het!" roept ze. "Wauw, dat klinkt al een stuk krachtiger", zeg ik. We gaan net zolang door totdat Noor rood van het lachen én het hard roepen van de zin, vindt dat ze klaar is. Ik kijk haar aan en vraag: "hoe voelt het nu voor je om dit te doen?" "Gek", zegt ze. "Maar wel heel lekker en goed!"

"Ik besef dat Noor cognitief weet dat ze stappen aan het zetten is. Ik besef ook dat ze gevoelsmatig nog tijd nodig heeft om het te laten 'landen'. Door haar elke keer opnieuw de stappen te laten benoemen en terug te halen in haar beleving, weet ik dat er een moment komt dat ze met recht kan zeggen: "Ik heb het gedaan en ik ben trots op mezelf! IK KAN HET!"

Marja

De CITO Toets

Het is weer zover! De toetsen zijn achter de rug en de juf of meester heeft je uitgenodigd voor het oudergesprek.

Hoe kun je je als ouder nu het beste voorbereiden op zo'n gesprek?

Ik geef je 5 tips!

Hij zit daar met zijn slungelige benen op een tafel naast het prikbord bij de Albert Heijn. Ik kom aangelopen met een tas vol 'vergeten groentes' om die avond weer een creatieve maaltijd op tafel te zetten. Net gestart met een eigen onderneming betekent nog even op de kleintjes letten en voorlopig geen verse zalm met een heerlijk glaasje Vino Verde. Ik zet mijn tas op de tafel naast de slungelige jongen. Hij kijkt even op en zegt: "Hoi!". Ik glimlach en zeg natuurlijk ook "Hoi!" Ik graai in mijn tas tussen de broccoli en de pompoen, opzoek naar de flyers die ik thuis heb gemaakt. Ik waag me nog maar niet aan dure marketingmaterialen en vind dat ik het allemaal best zelf kan doen. Dus de printer heeft overuren gedraaid en ik ook. Alleen die worden nu niet betaald helaas. Vol goede moed zoek ik een plekje voor mijn ietwat gekreukte flyers maar het prikbord hangt volledig vol. "Ik heb bijna alle voetbalplaatjes", zegt de slungelige jongen naast mij. "Ik heb alleen een paar dubbel en die probeer ik te ruilen". "Wat slim", zeg ik, terwijl ik creatief een plekje probeer te creëren op het prikbord. "Ik ben ook best slim", zegt de slungelige jongen en kijkt me even met een uitdagende blik aan. "oh ja?", zeg ik. "ja, ik haal hele hoge scores op de CITO toetsen. En mijn vader is ook heel slim dus dat heb ik van hem geërfd". Ik vraag me af of hij nu stiekem op mijn flyers heeft gespiekt om te weten dat ik CITO trainingen geef maar dat kan ik me niet voorstellen aangezien hij alleen maar met zijn hoofd bij de voetbalplaatjes is. Met mijn pas aangeboorde ondernemersgeest voel ik dat dit wel eens een potentieel klantje kan worden. "Nu moet ik mijn verkoopstrategie in de markt gooien", bedenk ik lichtelijk nerveus. Terwijl ik met plakband in de weer ben om de flyers te bevestigen zeg ik: "vind je dat je al slim genoeg bent?" De slungelige jongen kijkt op. "Nou, dat niet. Het kan altijd nog slimmer". "Ik kan jou nog slimmer maken", zeg ik. "Echt waar? Hoe dan" zegt hij. "Kijk, stop die maar tussen jouw voetbalplaatjes en als je denkt dat je me nodig hebt dan geef je die aan je vader". Ik geef hem mijn visitekaartje, pak mijn tas met 'vergeten groente' en hoop dat ik er misschien volgende maand wel een verse zalm bij kan eten.